yoğunsuzum, maddeleşemiyorumkesifin karşı köşesinde gözlerden gizliyim
mihri nazireleriyle duhânım döne döne yükseliyor
zeynünnisanın tükenmez nihâyeti
hüsnü cevrim içim acıyor
bin ağusu çoşmuş dem-be-dem gülüyor
kızıl bir ay gibi
mehmene banu
bir peçe gibi iniyorum yüzüne
şirine diyor
onlar mah ise biz mihriz
yazmak istiyorum
kadından ozan olmaz
diye inliyor dağlar
deliriyor ozan kadınlar
1 comment:
kadınlığı birbirimizden öğrendik
ozanlığı birbirimizden
pek çok dağın eteğinde
coşkulu tırmandık
dönüşte hüznümüzü sırtımıza atmayı
yarenimize gülümseyle bakmayı
ardımızda bir göz bırakmayı
biz birlikte öğrendik
ozan kadın olup
gün yüzünde saklanmayı
birbirimizi saklamayı
Post a Comment