sen her yanımda durduğunda

daha iyi biri oluyorsun

içimden hiçbirşey geçmiyor açık

ittim kaktım

kendimi geçemiyorum

görünmeden eser akıllı bir duvar

yanında pamuklar

battıkça batıyorum

ama hoş kokuyorum

pamukların çekirdekleri var

heryanım çizik

çizildikçe açılıyorum

bu gitmeler gelmeler

hep

beklersin

beklediğin anda beklediğin şey beklediğin gibi olur

şaşırmazsın

şaşırtmazsın

buna çok şaşırırsın

korkutucu

şaşşırmak da şaşşırmamak da

sormuyorum,

soracak az şey var

herşeyi görüyorum

anlıyorum

biliyorum

ölüm var eskilerden bir gerçek o var ortak

benim yüzde otuz sizin yüzde yüz gerçekliğinizin

hepimizin boktan ama boktanlığını hepimizin bilmediğimiz gerçekliğimizin

buradan çıkmak var

buralardan gitmekler var

buralara bir gelip geri dönmeler

hiç ardında iz bırakmamaklar

adresi belli kaybolmalar var

senden buraya kaç istikamet kaç yol

bahara kadar

çok egon var

"çok acı var..."

vagon vagon doldurdum

başıbozuklar biraz

adrese göndersem teslim

alır mısın?

öncesi

avlanmaya çıktığı geceleri

üzerime serdi

ağırlığımca çöktüm

merkezime

sözümona ben değil sendin hiçliğe çeken

neşterkesiği carpaccio

zeytinyağı, parmezan ve karabiberle özenle marine edilmiş

yersen...

çeliğin soğuğunda

ağızda eriyen

aniden gitmelerin

hep

karanlığın cezbinden

sonrası

karanlıkta

unutmadan

senlen eğlendiğimizi

kontrol kalemi tutmuşsun lateksli elinle

bir yandan biz de uzayda zıplıyoruz

isimler takıp

hikayeler eylediğimiz

dünyada

ayrıksı masalımsı ve ritüelli

tam kendini dramatize ederken

madara etmişliğin

itiraz edip

çok gülmüşlüğün var misal

oysa aynı hikayenin henüz tanışmayan kahramanlarıyız

diyenler var

diyorlar ki bir de

sana göndermediğim mektuplarım varmış

hiç yazılmadıklarından

sana sormadıklarım

tehlikenin eşiğine saplanmış paslı bir bıçakmış

zahirisin gerçekten